H ΠΡΩΤΗ ΔΩΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

 

   Η πρώτη Δωρική εφημερίδα ήταν η < Δωρίς > , προσωπικό δημιούργημα του Θανάση Παπατσούρη , ενός ανήσυχου Πενταγιώτη με τσαγανό και μεγάλα....όνειρα που με το πείσμα και τη σκληρή δουλειά του κατάφερε να τα πραγματοποιήσει .
   Ο Θανάσης γεννήθηκε στην Πενταγιού το 1886 , πατέρας του ο Αριστείδης Παπατσούρης , γιός του αγωνιστή του ’21 Θανάση Παπατζούρη , και μάνα του η Γιαννούλα ,το γένος Λέου .
Κυνηγώντας το < καρβέλι > και μιά καλύτερη ζωή βρέθηκε , όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Δωριείς πού αλλού ; στο μεγάλο...χωριό , την Αθήνα , γράφτηκε στην Εμπορική και Βιομηχανική Σχολή και τελείωσε το 1906 με άριστα.
   Δούλεψε στο τότε Πρακτορείο Εφημερίδων και στην εφημερίδα < Πατρίς > και το 1908 πήγε στην Αίγυπτο , υπάλληλος στην Τράπεζα Ανατολής .
   Δεν τον κράτησε όμως ούτε η Αίγυπτος , τον επόμενο χρόνο φεύγει στην Αμερική , εκεί, ανήσυχο και πλατύ μυαλό όπως ήταν , δημιούργησε την Εμπορική Εταιρεία Εισαγωγών-Εξαγωγών Αμερικής – Ανατολής ( LEVANT AMERIKAN COMMERCIAL Co ), της οποίας ήταν και Γενικός Δ / ντής μέχρι τα ογδονταπέντε του – το 1970 – με το όνομα ATHOS PATSURIS .
   Παράλληλα , ο ανήσυχος Θανάσης , έβγαλε το διάστημα 1918 – 1921 και τη μηνιαία εμπορική επιθεώρηση <> , για την προβολή της δραστηριότητας της εταιρείας του , και προχώρισε κι’ άλλο στον εκδοτικό τομέα εκδίδοντας στον Νέο Κόσμο το βδομαδιάτικο Αθηναικό περιοδικό < Εικονογραφημένος Παρνασσός > που γινόταν ανάρπαστο γιατί – όπως έλεγαν – ήταν καλύτερο κι’ απ’ το πρωτότυπο , τέλος , έγραφε και την αθλητική στήλη στην < Ατλαντίδα > .

   Ο αθλητισμός είχε ξεχωριστή θέση στη ζωή του και έννοιωθε πάντα μεγάλη περηφάνεια γιά τις πολλές επιτυχίες του , με τον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο Αθηνών , παλιά , αλλά και με τον Ελληνοαμερικανικό Σύλλογο της Νέας Υόρκης που ο ίδιος ίδρυσε , το δε σπίτι του ήταν γεμάτο από τα βραβεία και τις χιλιάδες φωτογραφίες από τις νίκες του στις λεμβοδρομίες και την Ελληνορωμαική πάλη .
   Το 1908 ανακηρύχθηκε πανελληνιονίκης στην Ελληνορωμαική πάλη , και είναι από τους πρώτους που ζήτησαν – πολλά χρόνια πριν – να γίνονται μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην πατρίδα μας .
   Η μεγάλη αγάπη του όμως ήταν η Δωρίδα , όνειρό του δε ήταν να ενώσει όλους τους ξεριζωμένους Δωριείς , που από ανάγκη είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα προσπαθώντας να φτιάξουν μιά καλύτερη ζωή γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους , αγωνίστηκε γιά το σκοπό αυτό και είναι μεγάλη η συμβολή του στη δημιουργία της Δωρικής Αδελφότητας που ιδρύθηκε το 1906 , παράλληλα όμως βοήθησε ουσιαστικά για να γίνουν διάφορα έργα στο χωριό του , την Πενταγιού , με δωρεές του , γι’αυτό και ο Σύλλογος Πενταγιωτών τον ανακήρυξε < Μέγα Ευεργέτη > .
   Αφού λοιπόν γνωρίσαμε τον Θανάση Παπατσούρη , ας έλθουμε στην εφημερίδα μας τη Δωρίδα , το πρώτο φύλλο της κυκλοφόρησε την Πρωτοχρονιά του 1905 , είχε μικρό σχήμα ( 20 Χ 25 ) και στην προμετωπίδα έγραφε πως ήταν < ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ , ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΔΙΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΑΚΤΩΣ > και σε τούτο παραήταν συνεπής αν κρίνουμε από τις ημερομηνίες των πέντε τετρασέλιδων φύλλων που τελικά σώθηκαν ( 2 ) 15-1-1905 ) , ( 3 ) 1-2-1905 ,
( 4 ) 8-2-1905 , ( 5 ) 16-2-1905 και ( 6 ) 1-3-1905 .
   Ο Παπατσούρης ,στα δυό πρώτα φύλλα αναφέρεται < Ιδιοκτήτης και Διευθυντής > αλλά στο τρίτο- επειδή δεν είχε τη νόμιμη ηλικία – έγινε < Διευθυντής και Αρχισυντάκτης > ενώ < Ιδιοκτήτης και Υπεύθυνος > φερόταν ο Ιωάννης Κ.Παπαγεωργίου που , από το 4ο και πέρα εμφανίζεται μόνο σαν < Διαχειριστής >. Η συνδρομή - < προπληρωτέα > ήταν δύο ( 2 ) δρχ. το χρόνο και η τιμή εκάστου φύλλου 5 λεπτά , ενώ υπήρχαν , στην τέταρτη σελίδα , και άλλοι ενδιαφέροντες όροι < τάξεως > που καθόριζαν διάφορα διαδικαστικά θέματα , όπως :
< Καταχωρήσεις , ο στίχος λεπ. 5 >
< Παν χειρόγραφον , δέον να φέρει την υπογραφή του αποστολέως , άλλως δεν δημοσιεύεται > .
< Παν χειρόγραφον δημοσιευόμενον δεν επιστρέφεται .>
< Πας αποστολεύς είναι υπεύθυνος διά τας καταχωρήσεις του >.
< Αι επιστολαί : Κύριον ΑΘ.ΠΑΠΑΤΣΟΥΡΗΝ οδός Σωτήρος 19 Αθήνας > .
   Κάτω δε από τον τίτλο είχε – κλεισμένο με λεπτό ωραίο σχέδιο – το εξής κείμενο , το πιστεύω του εκδότη : < Αι πόλεις άριστα οικούνται εάν οι μεν πολίται τοις άρχουσι πείθωνται , οι δε άρχοντες τοις Νόμοις > .
   Η εφημερίδα είχε μεγάλη απήχηση στους Δωριείς της Αθήνας , του Πειραιά και του Λαυρίου , πράγμα που τον υποχρέωσε να τους γράψει στο 2ο φύλλο :
< Η ημετέρα εφημερίς , εγκαρδίως ευχαριστεί υμάς διά την υποδοχήν ης ηξιώθη παρ’ υμών το πρώτον αυτής φύλλον. Η υποδοχή αύτη αποδεικνύει τα καλά αισθήματα υμών , αποδεικνύει την αγάπην προς την πατρίδα , αποδεικνύει την θέλησιν υπ’ερ της γενικής αναδιοργανώσεως της Επαρχίας μας , αποδεικνύει την θέλησιν υμών υπέρ της αναπτύξεως και της προόδου αυτής.Και εν γένει αποδεικνύει την θέλησιν υμών υπέρ των καλών και συμφερόντων της Επαρχίας.     

   Είθε οι πόθοι υμών , τη βοηθεία του Υψίστου , να εκπληρωθώσι και να ίδητε μίαν ημέραν αυτήν ανθίζουσαν και καρποφορούσαν. Ελπίζουσα δε ότι και τα λοιπά φύλλα θα τύχωσι της αυτής υποδοχής ης και το πρώτο , ευχαριστεί υμάς εκ των προτέρων > .
   Απ’ το πρώτο κιόλας τεύχος άρχισε έρευνα γιά τα καυτά προβλήματα της Επαρχίας που , δυστυχώς , είναι τα ίδια σχεδόν με τα τωρινά : Εκπαίδευση , συγκοινωνίες , δημόσια ασφάλεια ήταν το αντικείμενο της έρευνας και με εμπεριστατωμένες αναλύσεις έβγαζε συμπεράσματα και έκανε ανάλογες προτάσεις , ενώ δεν παρέλειπε να σχολιάζει τα φλέγοντα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και να προτείνει λύσεις..
   Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη Δωρική εφημερίδα , η < ΔΩΡΙΣ > , δεύτερη , σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία , ήταν τα < ΔΩΡΙΚΑ ΝΕΑ > που εκδόθηκαν το 1966 από την Κούλα Σκεπαρνιά – Παπαδάκη , απ’ την Αμυγδαλιά και τον Βασίλη Τσιμέκα απ’ τη Βραίλα , μετά απο 15 χρόνια ( 1-12-81 ) κυκλοφόρησε και Τρίτη το ΛΙΔΩΡΙΚΙ του αξέχαστου Γιώργου Καψάλη , αλλά γι’ αυτές είναι πολύ νωρίς ακόμα να μιλήσουμε .