Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

KAΛΑΝΤΑ ΦΩΤΩΝ

ΘΕΟΦΑΝΙΑ

 

Από τη Βικιπαίδεια,

Ρωσική εικόνα των Θεοφανείων

Τα ΘεοφάνιαΘεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστούστον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή(¹). Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και ΦώταΕορτή των Φώτων).Σε αυτή την εορτή γιορτάζουν τα ονόματα Φωτεινή,Φώτης(Φώτιος),Ουρανία,Ιορδάνης,Θεοφάνης και Θεοχάρης.

 

Ιστορικό

Κατά τις ευαγγελικές περικοπές στις αρχές του 30ου έτους της ηλικίας του Ιησού, ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος), γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ο επιλεγόμενος στη συνέχεια Βαπτιστής, που ήταν 6 μήνες μεγαλύτερος του Χριστού, και διέμενε στην έρημο, ασκητεύοντας και κηρύττοντας το βάπτισμα μετανοίας, βάπτισε με έκπληξη και τον Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό. Κατά δε τη στιγμή της Βάπτισης κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα από τον ουρανό ακούσθηκε φωνή που έλεγε ότι: Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα". Η φράση αναφέρεται στα ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, ενώ απουιάζει από αυτό του Ιωάννη.

Αυτή δε είναι και η μοναδική φορά της εμφάνισης, στη Γη, της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος υπό του πλήρους «μυστηρίου» της Θεότητας. Τα θεοφάνεια ονομάζονται έτσι επειδή η φωνή του θεού ακούστηκε στη γη. Για αυτό ονομάστηκαν έτσι Θεό+Φάνεια. Ο θεός φάνηκε στην γη, θεός+φάνηκε. Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζεται η μνήμη του γεγονότος της Βάπτισης του Ιησού δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Φαίνεται όμως ότι αναφάνηκε πολύ νωρίς στη πρώτη Εκκλησιά των Χριστιανών. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (Στρωμ. βιβλ. α΄) αναφέρει πως κάποιοι αιρετικοί, οι περί τον Βασιλείδη γνωστικοί στις αρχές του Β΄ αιώνα εόρταζαν την ημέρα της Βάπτισης του Κυρίου «προδιανυκτερεύοντες» και ότι η εορτή αυτή γινόταν κατ΄ άλλους μεν στις 6 Ιανουαρίου, κατ΄ άλλους στις 10 Ιανουαρίου.

Κατά δε τον 3ο αιώνα η εορτή φαίνεται κοινότατη σε όλη την Χριστιανική Εκκλησία. Έτσι ενώ ο Gieseler ( Kirchengeschichte I ,376) δέχθηκε ότι πρώτοι οιΒασιλειδιανοί καθιέρωσαν την εορτή των Θεοφανίων ο Neander (Kirchengeschichte I 386) θέτει το ερώτημα: πως από αιρετικούς το δέχθηκε η Εκκλησία;

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρης μάλλον στην Αντιόχεια τη Μεγάλη, και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί Βασιλειδιανοί... Κατά δε τις Αποστολικές Διαταγές (η΄ 38) η εορτή των Επιφανείων «ήγετο δια το εν αυτή ανάδειξιν γεγενήσθαι της του Χριστού θεότητος».

Στο τέλος του 3ου αιώνα προστέθηκε και άλλη έννοια στον εορτασμό αυτό που άρχισε να πανηγυρίζεται και ως ημέρα της «εν σαρκί» φανερώσεως του Κυρίου. Ούτως και στην Αλεξάνδρεια κατά τον Κασσιανό, και στη Κύπρο κατά Επιφάνιο. Από της εποχής λοιπόν αυτής άρχεται, κατά το πιθανότερο, και ο εορτασμός τωνΧριστουγέννων.

Κατά τον 4ο αιώνα η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την ανατολική Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ΄ όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων» (Γρηγόριος Ναζιανζηνός λόγος 39, Αστερίου Αμάσ. Λόγος εις «εορτών των Καλανδών»).

Στη Δύση τα Θεοφάνια απαντώνται στα μέσα του 4ου αιώνα, αλλά από της εποχής αυτής φαίνεται στη Ρωμαϊκή Εκκλησία και άλλη μια εορτή αφιερωμένη στη κατά σάρκα Γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου. Όταν πλέον καθιερώθηκε αυτή η ημερομηνία για τα Χριστούγεννα σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο έγινε και ο διαχωρισμός της εορτής των Φώτων στις 6 Ιανουαρίου, στα μέσα του 6ου αιώνα.

Ως κύριες τελετές των Θεοφανίων θεωρούνται οι παρακάτω

  • Μέγας Αγιασμός (Θρησκευτική τελετή που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών).
  • Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού (Θρησκευτική τελετή που ακολουθεί του Μεγάλου Αγιασμού και γίνεται η κατάδυση του Σταυρού σε ακτή Θάλασσας, εντός λιμένων, όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού όπως στην Αθήνα.
  • Επίσημη κατάδυση του Σταυρού: Πολιτειακή, Πολιτική και Θρησκευτική (Αρχιερατική) εορτή της επίσημης κατάδυσης του Σταυρού όπου παρίστανται οι Αρχές της Χώρας. Από τις αρχές του 1900 επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους Νομούς της Χώρας.
  • Προπολεμικά απαγορεύτηκε στον Πειραιά η ανέλκυση του Σταυρού από βουτηχτές, ύστερα από θανάσιμη συμπλοκή μεταξύ τους[εκκρεμεί παραπομπή]. Σήμερα η ανέλκυση γίνεται με κορδέλα που φέρει ο Σταυρός.

Υμνολογία

Αρχαία φαίνεται και η συνήθεια της τέλεσης του Μεγάλου Αγιασμού την ημέρα των Θεοφανίων, όπου ψάλλονται τα τροπάρια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρονίου και το κοντάκιο του Ρωμανού του Μελωδού.

Απολυτίκιο Θεοφανίων
«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»

Κοντάκιο Θεοφανίων
«Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη
και το Φως Σου Κύριε εσημειώθη εφ΄ ημάς
εν επιγνώσει υμνούντας Σε
Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον»

Μεγαλυνάριο Θεοφανίων
«Σήμερον επέφανεν ο Σωτήρ
εν μορφή ως δούλου βαπτισθήναι
μετά σαρκός υπό Ιωάννου
εν Ιορδάνου ρείθροις
ίνα βροτών εκπλύνει
τα παραπτώματα»

Έθιμα

Στην Ελλάδα έθιμα των Θεοφανίων είναι τα εξής:

  1. Τα παιδιά τη παραμονή της εορτήςλένε τα Κάλαντα Φώτων. Από θεολογική άποψη, απαλλαγμένα από κάθε άλλη επιρροή θεωρούνται μόνο αυτά που λέγονται στην Πάτμο[εκκρεμεί παραπομπή] . Αρχίζουν με τη δημιουργία του κόσμου και την ημέρα που ο Θεός όρισε τα ύδατα. Συνεχίζουν με το προπατορικό αμάρτημα της Εύας και μετά αναγγέλλουν τη Βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό με μόνιμη επωδό το «Καλή σου μέρα Αφέντη με την Κυρά».
  2. H ανέλκυση του Σταυρού (το "πιάσιμο του Σταυρού") από κολυμβητές, τους Βουτηχτάδες. Αυτός που πιάνει το Σταυρό αφού πρώτα το φιλήσει το περιφέρει στις οικίες και λαμβάνει πλούσια δώρα. Απεικόνιση του εθίμου υπάρχει στην ταινία "Μανταλένα".
  3. O Αγιασμός των οικιών από τους ιερείς,
  4. Tο "Πλύσιμο" των εικόνων (Δείτε παρακάτω Λαογραφία) και
  5. O χορός των καλικάντζαρων.

Λαογραφία

Λατρευτικές παραδόσεις Θεοφανίων - Φυγή καλικάντζαρων

Η εορτή των Θεοφανίων περικλείει και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων (ελληνικών) εθίμων. Στην αντίληψη του Ελληνικού λαού τα Θεοφάνια είναι «Μεγάλη γιορτή Θεότρομη». Για μερικές μάλιστα περιφέρειες της Μακεδονίας (Δυτικής) αποτελούν τη μεγαλύτερη γιορτή του έτους και κάθε καινούργιο ρούχο το «πρωτοφορούν στα Φώτα για να φωτιστεί».

Αλλά και κατά τη δογματική η Βάπτιση του Χριστού συμβολίζει τη παλιγγενεσία του ανθρώπου έχοντας έτσι μεγάλη σημασία, γι΄ αυτό και μέχρι το Δ΄ αιώνα οι χριστιανοί γιόρταζαν Πρωτοχρονιά στη Βάπτιση του Χριστού στις 6 Ιανουαρίου.

Βασική τελετουργία των Θεοφανίων είναι ο «αγιασμός των υδάτων» με τη κατάδυση του Σταυρού κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Στην ελληνική εθιμολογία όμως, ο εν λόγω Αγιασμός έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία δε αυτή έννοια δεν είναι ασφαλώς αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει ρίζες στην αρχαία λατρεία. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά (στις μέρες αυτές) τη παραμονή των Θεοφανίων που λέγεται «μικρός αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με τη πρωτάγιαση ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών. Η πρωτάγιαση είναι και το αποτελεσματικό μέσο με το οποίο τρέπονται σε άγρια φυγή οι καλικάντζαροι εκτός από το άναμμα μιας μεγάλης υπαίθριας φωτιάς.
Ο Μεγάλος όμως Αγιασμός γίνεται ανήμερα των Θεοφανίων εντός των Εκκλησιών σε ειδική εξέδρα στολισμένη επί της οποίας φέρεται μέγα σκεύος γεμάτου ύδατος. Στη συνέχεια γίνεται η κατάδυση του Σταυρού στη Θάλασσα ή σε γειτονικό ποταμό ή λίμνη ή και στην ανάγκη σε δεξαμενή (όπως στην Αθήνα). Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών μετά τη κατάδυση τρέχουν στις παραλίες της θάλασσας ή στις όχθες ποταμών ή λιμνών και πλένουν τα αγροτικά τους εργαλεία ακόμη και εικονίσματα. Κατά τη κοινή λαϊκή δοξασία ακόμη και τα εικονίσματα με το πέρασμα του χρόνου χάνουν την αρχική δύναμη και αξία τους που την αποκτούν όμως εκ νέου από το αγιασμένο νερό.

Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν αποτελεί παρά μόνο ακριβώς πιστή επιβίωση των αρχαίων δοξασιών. Οι αρχαίοι π.χ. Αθηναίοι είχαν τη τελετή (διαδικασία) των γνωστών «Πλυντηρίων» όπως την αποκαλούσαν κατά την οποία μετέφεραν «εν πομπή» στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Αθηνάς. Εκεί το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το καθαρίσουν από ρίπους και να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος.

Σήμερα οι γυναίκες πολλών περιοχών επαναλαμβάνουν αυτό το αρχαίο έθιμο το πλύσιμο των εικόνων συνδυαζόμενο όμως και με άλλες πράξεις της μεσαιωνικής και αρχαίας μαγείας. Όπως στη Πλάκα της Μυτιλήνης που την ώρα που βουτούν οι βουτηχτάδες να πιάσουν τον Σταυρό οι γυναίκες την ίδια στιγμή «παίρνουν με μια κρατούνα (= νεροκολοκύθα) νερό από 40 κύματα κι έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό καθαρίζουν τα εικονίσματα χωρίς να μιλούν σε όλη αυτή τη διαδικασία («άλαλο νερό») και στη συνέχεια το νερό το ρίχνουν σε μέρος που δεν πατιέται (σε χωνευτήρι της εκκλησίας)».

 

http://el.wikipedia.org/

    IANOYAΡΙΟΣ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

    Από τη Βικιπαίδεια,

     


     

    Προτομή του Ρωμαίου θεού Ιανούστο Μουσείο του Βατικανού.

    Ο Ιανουάριος, ή Γενάρης, ή Καλαντάρης, ή Καλαντάρς (Ποντιακά), είναι ο πρώτος μήνας του πολιτικού έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο.

     

    Είναι ο πέμπτος μήνας του χριστιανικού έτους, του καλούμενου ενιαυτού, και άλλοτε ο ενδέκατος του ρωμαϊκού ημερολογίου, περιλαμβάνοντας 31 ημέρες (εικοσιτετράωρα) έχοντας κατά μέσον όρο χρόνο ημέρας 10 ώρες, και χρόνο νύκτας 14 ώρες.
    Ο Ιανουάριος αντιστοιχεί κατά το πρώτο ήμισυ με τον Ποσειδεώνα και κατά το έτερο με τον Γαμηλιώνα του αρχαίου ελληνικού αττικού ημερολογίου, καθώς επίσης με τον Σαββάθ των Εβραίων και τον Τωβί τωνΑιγυπτίων.
    Η πρώτη μέρα του μήνα και πρώτη ημέρα του χρόνου, είναι γνωστή ως Πρωτοχρονιά.

    Ονομασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Ο Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον Ιανό, θεό κάθε αρχής στη ρωμαϊκή μυθολογία. Όπως αναφέρει σχετικά και ο Ηλίας Αναγνωστάκης:

    …ο Ιανός ήταν θεός δίμορφος, που παριστάνεται πότε με κλειδιά ή με τριακόσιες ψήφους στο δεξί του χέρι και εξήντα πέντε στο αριστερό, όσες οι μέρες του ενιαυτού. Εκαλείτο δε και «Αιωνάριος» αντί Ιανουάριος, επειδή τον θεωρούσαν του αιώνος πατέρα. Είχαν μάλιστα οριστεί δώδεκα πρυτάνεις να τον υμνούν και υπήρχε δωδεκάβωμον στο ναό του, όσοι και οι μήνες του έτους.

    — Ηλίας Αναγνωστάκης

    Χιονισμένη νύχτα στην Αθήνα

    Ο Ιανουάριος, ωστόσο, δεν ήταν ανέκαθεν ο πρώτος μήνας του έτους για τους Ρωμαίους. Στα πρώτα χρόνια της ιστορίας τους, πρώτις μήνας ήταν ο Μάρτιος, από το όνομα του πολεμικού θεού τους Mars-Martis (δηλαδή του Άρη των Ελλήνων). Πρωτοχρονιά ήταν τότε η πρώτη Μαρτίου, η οποία εξακολούθησε να γιορτάζεται και στα κατοπινά χρόνια. Και επειδή θυμούνταν πως αυτή ήταν η αρχική τους πρωτοχρονιά, την έλεγαν πάτριον. Ο Ιανουάριος έγινε πρώτος μήνας αργότερα, όταν ο μυθικός βασιλιάς των Ρωμαίων Νούμας Πομπίλιος οργάνωσε το ημερολόγιο με βάση τον ήλιο.

    Στον Ιανουάριο ο λαός μας έχει δώσει διάφορες ονομασίες, όπως το Γενάρης επειδή τότε γεννούν τα γιδοπρόβατα, καιΜεσοχείμωνας επειδή είναι ο μεσαίος από τους μήνες του χειμώνα, όπως δηλώνει και η παροιμία «ως τα’ Αϊ-Γιαννιού, τρυγόνα, είναι η φούρια του χειμώνα». Είναι επίσης και ο μήνας με το λαμπρότερο φεγγάρι: «Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα μέρα μοιάζει». Ονομάζεται και Γατόμηνας επειδή στη διάρκειά του ζευγαρώνουν οι γάτες, και Μεγάλος μήνας ή Τρανός μήνας ή Μεγαλομηνάς γιατί είναι ο πρώτος μήνας του έτους και σε αντιδιαστολή με τον Φεβρουάριο, που είναι «κουτσός» (Κουτσοφλέβαρος). Οι αλκυονίδες ημέρες τού έχουν δώσει και την ονομασία «γελαστός», αλλά είναι επίσης γνωστός και ως «κλαδευτής»: «Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις». Άλλες ονομασίες: Γενολοήτης (επειδή αυτόν τον μήνα γεννοβολούν τα κοπάδια), Κρυαρίτης γιατί είναι ο πιο «κρυουλιάρης».

    Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα μέρα μοιάζει.

    Μία από τις ωραιότερες δημώδεις ελληνικές παροιμίες για τον Γενάρη είναι:

    Να ΄μουν το Μάη γάιδαρος
    και τον Απλίλ΄ κριάρι (ή σκύλος τον Αλωνάρη)
    ούλο το χρόνο κόκορας
    και γάτος τον Γενάρη.

    Ενώ σε μια άλλη παραλλαγή αναφέρεται:

    Να ΄μουν το Μάη γάιδαρος
    τον Αύγουστο κριάρι
    όλο το χρόνο κόκορας
    και γάτος τον Γενάρη.

    Λαογραφία

    Κάλαντα, πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα (1872, ιδιωτική συλλογή).

    Ο Ιανουάριος είναι επίσης γνωστός και ως καλαντάρης από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάςκαι τα δώρα των Καλενδών του Ιανουαρίου. Τα δώρα αυτά είναι το σημερινό «δώρο των Χριστουγέννων», ο 13ος μισθός, ο οποίος στη Βυζαντινή εποχή ήταν πράγματι δώρο κι όχι μισθός. Όπως αναφέρει ο Σπύρος Τραϊανός τα δώρα αυτά είχαν την εξής προέλευση:

    `Με την αρχή του χρόνου άρχιζε η θητεία των υπάτων, οι οποίοι σε σχετική πομπή στους δρόμους σκορπούσαν νομίσματα, που αρχικώς ήσαν χρυσά, αλλά αργότερα, επί Ιουστινιανού, περιορίστηκαν σε αργυρά. Μικρά νομίσματα συνέλεγαν όμως και τα παιδιά, που περιέρχονταν τα σπίτια συγγενών και φίλων για να ευχηθούν. Έτσι γεννήθηκαν τα «Κάλαντα», που φθάνουν μέχρι τις μέρες μας, αλλά αφετηρία τους υπήρξαν οι Καλένδες του Ιανουαρίου, άσχετα αν σταδιακά επεκτάθηκαν από τα παιδιά σε όλες τις εορταστικές ημέρες του Δωδεκαήμερου.

    — Σπύρος Τραϊανός

    Οι γιορτές των Σατουρναλίων στηνΑρχαία Ρώμη.

    Οι ρίζες άλλωστε πολλών από τα έθιμα του Δωδεκαήμερου ανάγονται στους χρόνους που γιορτάζονταν η «Χειμερινή τροπή» του Ήλιου που σημάδευε την αρχή της εποχής του χειμώνα. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια 9στην Ελλάδα τα Κρόνια) από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου και ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων την οποία απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου ηλίου», στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του Ήλιου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών. Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης:

    Βασιλόπιτα

    `Η τοποθέτηση στις μέρες των πανηγυρισμών αυτών, της Γέννησης, της Περιτομής και τηςΒάφτισης του Χριστού δεν έσβησε αρχέγονες λατρευτικές αναμνήσεις και μακροχρόνιες συνήθειες. Έτσι, στο Δωδεκαήμερο συναντούμε έθιμα χριστιανικά μαζί και παγανιστικά να συμπορεύονται αρμονικά σε μια καμπή του χρόνου κρίσιμη για την ευετηρία, την καλοχρονιά, στην ευρύτερη διάσταση της πλούσιας παραγωγής και της καλής υγείας… Χαρακτηριστικό του πνεύματος τηςΠρωτοχρονιάς είναι το γνωστό ποδαρικό, που σε αρκετά μέρη παίρνει μορφή πραγματικής μαγικοδεισιδαιμονικής τελετουργίας…. Άλλο σύμβολο της μέρας είναι η βασιλόπιτα, που, με πολλές μορφές και διάφορους τρόπους παρασκευής, είναι παρούσα σε όλα τα σπίτια, σε χωριά και πόλεις…. Πέρα όμως από κάθε άλλο έθιμο λιγότερο ή περισσότερο γνωστό, το πνεύμα του Δωδεκαημέρου χαρακτηρίζει το δρώμενο των μεταμφιέσεων… που έδωσαν το ενδόσιμο στη φαντασία του λαού να πλάσει τους καλικαντζάρους… όντα δαιμονικά, για τα οποία υπήρχε τόσο πλούσια παράδοση, όση για κανένα άλλο δημιούργημα της νεοελληνικής μυθοπλασίας.

    — Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης

    Εορτές τον Ιανουάριου

    Ο Μέγας Βασίλειος σε μικρογραφία του 15ου αιώνα(Μονή Διονυσίου, Άγιο Όρος)

    Εκτός από τα έθιμα πλούσιο είναι και το εορτολόγιο του Ιανουαρίου αρχίζοντας με την γιορτή του Αγίου Βασιλείου και της Περιτομής του Χριστού την πρώτη του μήνα και τελειώνοντας με την γιορτή των Τριών Ιεραρχών στα τέλη του. Ενδιάμεσα έχουμε την γιορτή των Θεοφανίων (στις 6), του Αϊ-Γιάννη (στις 7), του Αγίου Γρηγορίου (στις 25) αλλά και τις εορτές των δύο μεγάλων αγίων του πρώιμου αιγυπτιακού χριστιανισμού: του Μεγάλου Αντωνίου (στις 17) και του Αθανασίου (στις 18). Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κυρτάτα:

    Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 251 στην Αίγυπτο από εύπορους χριστιανούς γονείς, αλλά από την ηλικία των 18 ή 20 ετών αποφάσισε να ξεκόψει από τους περισπασμούς του κόσμου και αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στην ερημία και την άσκηση. Όπως αποδείχτηκε ο αργός ασκητικός θάνατος χάρισε στον Αντώνιο μια ζωή περίπου εκατόν πέντε ετών. Μαζί με την μακροβιότητα απέκτησε αξεπέραστη φήμη και αίγλη…

    — Δημήτρης Κυρτάτας

    Ο ίδιος μας πληροφορεί τα εξής σχετικά με την ζωή του Αγίου Αθανασίου:

    Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 296 και στράφηκε από νωρίς στον ιερατικό βίο. Όταν πέθανε ο Αντώνιος, βρισκόταν, καθώς φαίνεται, στην τρίτη από τις πέντε συνολικώς εξορίες του, αφού οι αγώνες του εναντίον του αρειανισμού τον έφεραν σε σύγκρουση με τους πρώτους χριστιανούς αυτοκράτορες αλλά και την πλειονότητα των ιεραρχών, που ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την ενότητα της εκκλησίας. Μετά από όσα μεσολάβησαν, η τελική επικράτηση της παράταξης του Αθανασίου έμοιαζε με ανέλπιστο θαύμα, που οφείλει πολλά σε έναν σχεδόν μοναχικό επίσκοπο, που συγκέντρωσε γύρω του όσους πίστευαν στο «ομοούσιο» του Πατρός και του Υιού.

    — Δημήτρης Κυρτάτας

    http://el.wikipedia.org/

    Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

    E Y Γ Ε ….Τ Ο Υ Σ …!!

    DSC06590

      Πάντα  , αγαπημένοι  μου  φίλοι οι  άνθρωποι του Π.Ο.Λ , νοιώθαμε και  νοιώθουμε μια  ΄ξεχωριστή  αγάπη και περηφάνια για  τα  εξαιρετικά  παιδιά  της  μπάντας  μας .

       Σήμερα  όμως  μας  έδωσαν  ένα  ΦΟΒΕΡΟ  ΔΕΙΓΜΑ  ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ  , ΕΥΑΙΣΘΗΣΊΑΣ ΚΑΙ  ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ , ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ  ΜΑΣ  ΠΩΣ  ΤΑ  ΧΡΉΜΑΤΑ  ΠΟΥ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΑΝ ΑΠ’ ΤΑ  ΚΆΛΑΝΤΑ  ΤΩΝ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ , ΤΑ  ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ  ΣΤΟΝ  ΟΜΙΛΟ ΓΙΑ  ΚΑΛΥΨΗ  ΑΝΑΓΚΩΝ  ΤΟΥ , ΠΟΥ  ΕΊΝΑΙ  ΠΑΡΑ  ΠΟΛΛΕΣ .

      Τα  παιδιά , σκέφτηκαν  σαν  μεγάλοι , σαν  ώριμοι  άνθρωποι , και γνωρίζοντας  την  οικονομική  κατάσταση  του  Ομίλου , προχώρησαν  σ’ αυτή  τη  χειρονομία  Ε  Υ  Γ  Ε…Τ  Ο  Υ   Σ ..,σε  αντίθεση  με  τους  διάφορους  άλλους με  τα  παχιά  λόγια  και  τα  παραμύθια …

       Είναι  γνωστό  πια   σε  όλους , πως  ο  Όμιλός  μας  κάνει  ό,τι  μπορεί να..” αλλάξει “ το..αποτελματωμένο πολιτιστικό  επίπεδο  του  χωριού μας  αλλά και των  γύρω  χωριών  μας , με  “ εργαλείο “ την  μπάντα  και  τα  μαθήματα  μουσικής με  πραγματικά  “ θαυμαστά “ αποτελέσματα .

        Ήδη , έχουμε  γύρω  στους 30-35  μαθητές ,οι  μισοί τουλάχιστον  απ’ τους  οποίους , ‘ισως  και λίγο περισσότεροι , να  παίρνουν  μέρος  στις  διάφορες  εκδηλώσεις , παρελάσεις , λιτανείες  κλπ , ενώ  ακολουθούν άλλα  10- 15 παιδιά που  είναι  σχεδόν έτοιμα .

        Για  να  φτάσουν  τα παιδιά  μας  στο  σημερινό  υψηλό  επίπεδο μάθησης , ΟΙ  ΓΟΝΕΙΣ  ΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΗΚΑΝ  ΟΥΤΕ  ΜΕ  ΕΝΑ  ΕΥΡΩ , έφτανε η  προσπάθεια  του  Αρχιμουσικού  μας , που  με  αυτοθυσία ασχολείται  με  την  μπάντα και φυσικά  και  κάποιες  οικονομικές ενισχύσεις  μερικών καλών  προσωπικών  φίλων , γιατί  δυστυχώς , η Δημοτική  Αρχή , ναι  μεν  θέλει  την  μπάντα πάντα  να  την  ξεντροπιάζει σε  κάθε  εκδήλωση , ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ  ΠΑΨΕΙ  ΝΑ ΤΗΝ  ΕΝΙΣΧΥΕΙ , ΓΙΑ ΝΑ  ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΑΝΤΕΠΕΞΕΛΘΕΙ  ΣΤΑ  ΕΛΆΧΙΣΤΑ  ΕΞΟΔΆ  ΤΗΣ .

        Για  την  ιστορία , αλλά  και  για  των  γραφομένων  μας  ενημερώνουμε για  πρώτη  φορά τους  Λιδορικιώτες και  όλους  τους  Δωριείς , πως  το  2011 , επειδή  δεν  μπορούσαμε  πια  να  αντιμετωπίζουμε τα  λιγοστά  έξοδά  μας , συμφωνήσαμε  με  την Δημοτική  Αρχή , να  μας  καλύπτει  τα  μηνιαία  έξοδα , με  την  υποχρέωση ο  Όμιλος  να  καλύπτει  πλήρως  τις  ανάγκες  του Δήμου και  του  χωριού μας , σε  έκτακτες  γιορτές Εθνικές  και  Θρησκευτικές , παρελάσεις , λιτανείες κλπ .

       Άπ’ τη  συμφωνία , μεταξύ  του κ. Δημάρχου , του  Προέδρου  του  Π.Ο.Λ και  του  αρχιμουσικού  μας , τηρήθηκε  ΕΥΛΑΒΙΚΑ  ΜΟΝΟ  ΤΟ  Β’  ΣΚΕΛΟΣ , ΠΟΥ  ΑΦΟΡΟΎΣΕ  ΣΤΙΣ  ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ  ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΑΣ , ΕΝΩ  Η  ΔΗΜΟΤΙΚΗ   ΑΡΧΉ ΔΕΝ  ΤΗΡΗΣΕ  ΟΥΤΕ  ΣΤΟ  ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΙΣ  ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ  ΤΗΣ , ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΝΤΑΣ  ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ  ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ  ΜΑΣ  ΝΑ  ΑΣΚΟΥΜΕ  …” ΕΠΑΙΤΕΙΑ “ ΕΝΟΧΛΩΝΤΑΣ  ΦΙΛΟΥΣ  ΚΑΙ  ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ  ΜΕ  ΤΟ  ΛΙΔΟΡΊΚΙ , ΓΙΑ  ΤΗ  ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ  ΤΗΣ  ΜΠΑΝΤΑΣ , ΠΟΥ  ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΊ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ  ΤΙΣ  ΑΝΑΓΚΕΣ  ΤΟΥ  ΔΗΜΟΥ

       Επειδή  λοιπόν αυτό το σύστημα  δεν μπορεί  να  συνεχίζεται , τη  στιγμή  που  η  Δ.Α χρηματοδοτεί , με  το..” κόλπο “των  “ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ “ , ΆΛΛΗ …ΜΗΧΑΝΗ  ΚΙ’ ΑΥΤΗ , ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ  ΤΕΛΕΙΩΣ  ΑΣΧΕΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ , ΑΛΛΆ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ..” ΧΡΉΣΙΜΕΣ “ ΤΗΝ  ΨΗΦΟ..ΣΥΛΛΟΓΉ , καταλαβαίνετε  πολύ  καλά τι  εννοούμε ,  Ο  ΟΜΙΛΟΣ  ΜΑ  ΘΑ  ΚΑΝΕΙ  ΓΙΑ  ΆΛΛΗ  ΜΙΑ  ΦΟΡΆ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΤΟΥ ΕΝΙΣΧΥΣΗ  ΑΠΌ  ΦΙΛΟΥΣ  ΜΑΣ , ΠΟΥ  ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ  ΠΡΟΣΦΟΡΑ΄ΜΑΣ  ΣΤΟΜ  ΤΌΠΟ  ΜΑΣ , ΧΩΡΙΣ  ΠΙΑ  ΝΑ  ΕΟΥΜΕ  ΚΑΜΙΑ  ΣΧΕΣΗ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΠΑΡΟΥΣΑ Δ.Α

        Λυπούμαστε  ειλικρινά , αλλά  ο  εμπαιγμός  αυτός νομίζουμε  πως  δεν  μας  ταιριάζει και  φυσικά  δεν  τον  ανεχόμαστε  πια

          ΧΡΟΝΙΑ   ΠΟΛΛΑ  ΚΑΙ  ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ

    ΣΗΜ : Σύντομα , θα  κάνουμε  πλήρη  ενημέρωση με  στοιχεία  για  τις  ενισχύσεις  της  Δ.Α μέσα  στη  τετραετία , των  θητειών  της .

    ΧΙΛΙΕΣ ΟΛΟΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠ’ ΤΟΝ Π.Ο.Λ

    ΠΟΛ  Πρωροχρονιά  2015

    Ο  Πρόεδρος , το  Διοικητικό Συμβούλιο . ο  Αρχιμουσικός  μας  και  τα  παιδιά  της  ΛΙδορικιώτικης Μπάντας του  Π.Ο.Λ

         ΣΑΣ    ΕΥΧΟΝΤΑΙ   ΟΛΟΨΥΧΑ

    ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ , ΜΕ ΥΓΕΙΑ ..ΕΥΤΥΧΙΑ  ΚΑΙ  ΠΡΟΚΟΠΉ

    polidorikiou-sima