Το έδαφός του εστάθη αδύνατον να το ίδω , ως καλυπτόμενον από σωρό πετρών και χωμάτων , προς την δυτικοβόρειον όμως γωνίαν παρετήρησα μακρόν λίθον , παριστώντα ανώφλιον θύρας , και κύψας είδον οπήν , εξ ης διά της βοηθείας κηρού αναμμένου παρετήρησα άλλην διαίρεσιν , επίσης καλώς εξειργασμένην με χωριστήν οροφήν , πλήρη όμως γης , εισρευσάσης εξ άλλης οπής , ηνεωγμένης προς το δυτικόν μέρος της οροφής . Το οικοδόμημα εν γένει είναι κομψόν και θαυμάσιον , αλλ' ως υπόγειον , δεν παριστά ουδαμόθεν είσοδον , ήτις δεν δύναται ν' ανευρεθή ειμή μετά μίαν ανασκαφήν . Υποτίθεται όμως αύτη προς το δυτικόν μέρος , και κοινωνεί βεβαίως με την άλλην διαίρεσιν , ως προέφην .
Οι λίθοι , εξ ων σύγκειται το οικοδόμημα , είναι οι λεγόμενοι σχίσται , αι φαινόμεναι υπέρ την επιφάνειαν της γης εξοχαί των λίθων της οροφής αποδεικνύουσιν , ότι ολόκληρος η οικοδομή παριστά εξωτερικώς απότομόν τι και άρρυθμον . Αν δε ανασκαφή η γη , έξωθεν μεν θέλουν φαίνεσθαι θόλοι τραχείς και άτεχνοι , έσωθεν δε δώματα άριστα εξειργασμένα και εύρυθμα . Διά της από 28 Ιουλίου και υπ' αριθ.1784 προς την Νομαρχίαν αναφοράς μου , ετόλμησα να χαρακτηρίσω την οικοδομήν ταύτην ως Μαντείον . Αλλ' ήδη μελετήσας τους αρχαίους Γεωγράφους , διατείνομαι μετ' ευλόγου πεποιθήσεως , ότι ο μεν λόφος , όπου κείται , είναι ο Ταφιασσός , η δε οικοδομή είναι το μνήμα του Κενταύρου Νέσσου . Ιδού δε εις ποίας μαρτυρίας στηρίζω την πεποίθησίν μου .
Ο Στράβων , περιγράφων τας Λοκρικάς χώρας , εξακολουθεί ιστορών εν βιβλίω θ' κεφ.Δ' παρ.7 και 8 , ούτω " Των γε μην Εσπερίων Λοκρών Όμηρος ου μέμνηται , η ου ρητώς γε , αλλά μόνον τω δοκείν αντιδιαστέλλεσθαι τούτοις εκείνους , περί ων ειρήκαμεν .
" Λοκρών , οι ναίουσι πέρην Ιερής Ευβοίης ; "
" Ως και ετέρων όντων . Άλλ' ουδ' υπό των άλλων τεθρύλληνται ποιητών . Πόλις δ' έσχον Άμφισσάν τε και Ναύπακτον , ων η Ναύπακτος συμμένει του Αντιρρίου πλησίον , ωνόμασται δε από της ναυπηγίας της εκεί γενομένης , είτε των Ηρακλειδών εκεί ναυπηγησαμένων τον στόλον , ειθ' ως φησιν Έφορος , Λοκρών έτι πρότερον παρασκευασάντων . Έστι δε νυν Αιτωλών , Φιλίππου προκρίναντος ".
" Αυτού δε και η Χαλκίς , ης μέμνηται και ο ποιητής εν τω Αιτωλικώ καταλόγω , υποκάτω Καλυδώνος . Αυτού δε και ο Ταφιασσός , λόφος , εν ω το του Νέσσου Μνήμα και των άλλων Κενταύρων , ων από της σηπεδόνος φασί το επί τη ρίζη του λόφου προερχόμενον δυσώδες και θρόμβους έχον ύδωρ ρειν , διά δε τούτο και Οζόλας καλείσθαι το έθνος ".
Ο υπό τη ρίζη του Λόφου ρέων ποταμός είναι ο Λυκόρμας , πηγάζων από του όρους Βωμίας , και Εύηνος ύστερον επονομασθείς , κατά τον Απολλόδωρον . Το δε ότι το ύδωρ αυτού ήτον δυσώδες είναι καθαρός μύθος , ως συνείθιζον οι αρχαίοι να μυθολογώσι πολλά πράγματα . Το εμυθολόγουν δε κατ' εμέ ούτω , α) διότι επί του Λόφου , εις τη ρίζαν του οποίου ρέει , υπήρχε το μνήμα του Νέσσου και των άλλων Κενταύρων , και β ) διότι αληθώς είχε και έχει σήμερον έτι Θρόμβους , τουτέστιν είναι ως διαλεύμένον ( κεκομμένον ) αίμα , επειδή και η γη , όθεν εκπηγάζει , και αι ακταί δι' ων διέρχεται , είναι ανθρωπαί και γ ) διά να δικαιολογήσουν την επίκλησιν " Οζόλαι " .
Έπειτα , κατά τα Γεωγραφικά Λεξικά , η Καλυδών ήτον μία των αρχαιοτέρων Ελληνικών πόλεων εν τη Αιτωλία , κειμένη επί του Ευήνου ποταμού , ο δ' Εύηνος ποταμός , καλούμενος πρότερον Λυκόρμας , επωνομάσθη ύστερον Εύηνος , και καλείται σήμερον κοινώς " Φίδαρις " . Ο δε Τφιασσός Λόφος έκειτο εν τη Καλυδωνά χ'ωρα .
Όλαι αυταί αι μαρτυρίαι , ως καιν το σχήμα της οικοδομής , με πείθουσι να χαρακτηρίσω αυτήν μεν ως μνήμα του Νέσσου , τον δε λόφον , εν ω κείται τον Ταφιασσόν . Διά την νέαν ταύτην ανακάλυψιν αισθάνομαι μεγίστην χαράν και εύχομαι ν' αναγνωρισθή επιτυχής και από τους σοφούς Αρχαιολόγους .
Περιελθών μετά την απ' Αρτοτίνης αναχώρησίν μου πολλά χωρία , δεν απήντησα αλλού αρχαιοτήτας , ειμή εις την θέσιν Βελούχιον , το τερπνόν και το κάλλος της οποίας περιέγραψα υπό την επιγραφήν " Συνοικισμοί " .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου