ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΩΝ
…Θυμάμαι , που μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα , άρχισαν να σφάζουν τα γουρούνια . Αυτές τις μέρες , δεν ήταν να σταθείς πουθενά από τα ουρλιαχτά …
Αμέσως μετά , άρχιζαν να κάνουν τα λουκάνικα και τις ματιές , να λιώνουν το πάχος , να βγάζουν τη γλίνα ( το λίπος ) και να κάνουν και το “ σύγλινο “ και τις ωραίες τσιγαρίδες , που μόλις τις βλέπαμε , μας τρέχανε τα σάλια μας , γιατί τότε νηστεύαμε και έπρεπε πρώτα να μεταλάβουμε για να τις γευτούμε …
Την παραμονή το βράδυ , μας έλεγε η σχωρεμένη η μάνα μου : Θα σας σηκώσω νύχτα να με βοηθήσετε να φκιάξουμε το Χριστόψωμο . Κι’ έτσι γινόταν . Μας ξυπνούσε – αν κι’ εμείς , απ’ την αγωνία μας , ζήτημα ήταν αν είχαμε κλείσει μάτι , κι’ αρχίζαμε να βάζουμε απάνω στο ψωμί , που είχε στρωμένο στο ταψί , μικρά κομματάκια ζυμάρι , που τα λέγαμε “ αρνάκια “ και “ κατσικάκια “ , πάνω στο καθένα δε , καρφώναμε κι’ από μια αγλιά μύγδαλο .
Η μάνα μου , έβαζε με ζυμάρι ένα σταυρό απ’ άκρη σ’ άκρη στο ταψί και χώριζε στα τέσσερα το ψωμί . Στις τέσσερις άκρες κόλλαγε από ένα μεγάλο στρογγυλό ζυμάρι και πάταγε απάνω του το “ βλόγερο “.
Αυτό ήταν το Χριστόψωμο , που ανήμερα των Χριστουγέννων το έβαζε ο πατέρας μου στο κεφάλι του και το τράβαγε με τα δυο του χέρια μέχρι να κοπεί . Ύστερα το κατέβαζαν και το εξέταζαν :
“ Αν πήγαινε πιο πολύ δεξιά , θα ‘ χε η σοδειά πιο πολύ στάρι , αν πήγαινε αριστερά , θα είχε καλαμπόκι .
Θυμάμαι ακόμα τους ωραίους ντολμάδες ( σαρμάδες ) με καμπρολάχανο και χοιρινό , που μας περίμεναν αχνιστοί πρωί – πρωί , γυρίζοντας απ’ την εκκλησία .
Θυμάμαι…θυμάμαι… Τώρα ;
Τούλα Ξηρομάμου – Λαβίδα
Έτσι θυμάται φίλοι μου , τις Χριστουγεννιάτικες μέρες του παλιού καλού Λιδορικιώτικου καιρού , η αγαπητή φίλη , χωριανή και γειτόνισσα Τούλα Ξηρομάμου , η Ξηρομαμοτούλα , όπως την ξέραμε και τη φωνάζαμε παιδιά . Η όμορφη αυτή ανάμνησή της δημοσιεύτηκε στην Λιδορικιώτικη εφημερίδα “ Λιδωρίκι “ του Γιώργου Καψάλη , τον Νοέμβριο του 1983 , αριθ.φυλ : 24 .
Καλό μεσημέρι , καλή σας όρεξη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου