Πολιτιστικός Όμιλος Λιδορικίου: H “ ΑΓΙΑ ΤΡΙΤΗ “ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΗΝΑΪΚΑ “ ΡΟΥΣΑΛΙΑ ‘

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ

ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ..

Τα παλιά καλά..χρόνια , μέχρι και τις δεκαετίες του ‘50 , ‘60 ίσως και ‘70 , την τρίτη μέρα της Λαμπρής , στον κάμπο κάτω απ’ την Αμυγδαλιά ( Πλέσσα ) , απέναντι απ’ τις σημερινές φυλακές , γινόταν μια όμορφη θρησκευτική γιορτή με το σχετικό της πανηγύρι , Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΤΗ , σε ένα μικρό ταπεινό και γραφικό εκκλησάκι κάτω από δέντρα που φυσικά ήταν ¨αφιερωμένο στην “ Αγία Τρίτη “.

Καθαρά παραδοσιακή γιορτή και ζεστό λαϊκό πανηγύρι , που είχε , όπως όλες οι παρόμοιες γιορτές , μαζί με όλα τα άλλα , και αθλητικούς αγώνες , στους οποίους λάμβαναν μέρος , εκτός απ’ τους Αμυγδαλιώτες , που ήταν πάντα “ δυνατοί “ αθλητές , διακεκριμένοι θα λέγαμε , και νέοι και νέες , αθλητές απ’ τα γύρω χωριά .

Ποτέ δεν μπόρεσα να μάθω το σκοπό αυτής της γιορτής , της περίφημης “ Αγίας Τρίτης “ και βέβαια , γιατί γινόταν , συγκεκριμένα , την τρίτη μέρα της Λαμπρής , πάντως είχα πάει κάποιες φορές και ήταν μια πολύ όμορφη εκδήλωση , που απορώ γιατί ..ξέφτισε και πια δεν γίνεται .

Οι δυο παρακάτω φωτογραφίες , είναι απ’ τη βράβευση αθλητών που νίκησαν στους αγώνες της “ Αγια – Τρίτης “, που όπως προαναφέραμε , με το χρόνο ξεθώριασε μέχρι που σχεδόν…ξεχάστηκε ..

Τρεις Λιδορικιώτες νικητές , Θαν. Πέτρου , Γιώργος Καψάλης και Μίμης Πέτρου , όρθιοι και καθιστός ένας Αμυγδαλιώτης νικητής , ο …Καμουτσής , αδερφός του , για πολλά χρόνια , Γραμματέα της Κοινότητας Γιώργου Καμουτσή , κρατώντας τα έπαθλά τους .

Απ’ την ίδια γιορτή , την ίδια χρονιά , η στιγμή της απονομής του επάθλου στο νικητή , του άλματος εις ύψος σίγουρα , Γιώργου Καψάλη .

Δεν σας κρύβω , πως πολλές φορές προσπάθησα να μάθω την προέλευση της γιορτής αυτής , αλλά δεν στάθηκε δυνατό , μέχρι που ψάχνοντας , βρήκα κάτι σχετικό , όχι βέβαια με την Πλεσσιώτικη γιορτή , αλλά για μια παρόμοια γιορτή που γινόταν μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα στην Αθήνα , “ ΤΑ ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΡΟΥΣΑΛΙΑ “ .

Τα Αθηναϊκά Ρουσάλια λοιπόν , ήταν ένα αστικό πανηγύρι που γιορταζόταν , όπως προαναφέραμε στην Αθήνα την Τρίτη μέρα του Πάσχα , έχοντας τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων .

Ήταν μια πάγκοινη γιορτή , όπου έσπευδαν να χορέψουν και να διασκεδάσουν γύρω απ’ το Ναό του Θησείου , τον “¨Άγιο Γεώργιο Ακαμάτη “ , οι κάτοικοι της Αθήνας και των γύρω χωριών . Όταν δε καταδικάστηκαν ως ειδωλολατρικά , μετονομάστηκαν σε “ Παναθήναια “ !

Οι γιορτές του Πάσχα άλλωστε , ήταν οι μόνες που αναγνώρισαν οι Τούρκοι , παραχωρώντας μάλιστα ένα τριήμερο για τον εορτασμό τους , από την Κυριακή της Αναστάσεως , έως την Τρίτη της Διακαινησίμου . Η Τρίτη του Πάσχα ήταν δε αυτή που γιορταζόταν με τόση ευθυμία και χορευτική έξαρση επί Τουρκοκρατίας , ώστε έφτασε στις αρχές της δεκαετίας του 1850 , να θεωρηθεί αλλόκοτη και ειδωλολατρική γιορτή .

Η , καθιερωμένη όμως , από αιώνες πριν , δεν μπορούσε εύκολα να σταματήσει , παρά τις επιταγές της Εκκλησίας . Έτσι λαμβανομένων υπόψη του χώρου όπου εορταζόταν – του Θησείου – την εποχή που ήταν άνοιξη , αλλά και του πανηγυρικού της χαρακτήρα , μετονομάστηκαν στο Αθηναϊκοπρεπέστερο “ Παναθήναια “ και γιορταζόταν τα μετέπειτα χρόνια και με την αρωγή των επισήμων αρχών και τη συμμετοχή της στρατιωτικής μπάντας .

Σιγά- σιγά όμως , με το πέρασμα των χρόνων , ο εορτασμός απλώθηκε μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός και αργότερα στα Φάληρα και στις εξοχές , και ως τα τέλη του 19ου αιώνα έχασε τον αρχικό του χαρακτήρα και έπαψε να ονομάζεται Ρουσάλια , ενσωματώθηκε με τις γιορτές των λουλουδιών , όπου χωρικοί κατέφθαναν στην Πρωτεύουσα απ’ τα Μεσόγεια για να διασκεδάσουν .

Έτσι η γιορτή της Τρίτης του Πάσχα έσβησε ήσυχα- ήσυχα και απόμειναν μόνο τα Ρουσάλια , που γιορτάζονται στα Μέγαρα μέχρι σήμερα .