Του ρημαγμένου , διπλανού σπιτιού , η σκάλα δεν θα τρίξει ,
την Άγια Νύχτα αυτή , των Χριστουγέννων , που προσμένουμε ,
ούτε τ’ αστέρι το λαμπρό , το μονοπάτι το κρυφό θα δείξει ,
στους μάγους , που ..αιώνες , το μικρό Χριστό μας
περιμένουνε .
Χρόνια και χρόνια , τώρα , το φτωχό το λαδοκάντηλο..σβησμένο
,
χέρι δεν βρέθηκε , θαρρείς , παραμονή Χριστούγεννα , ν’
ανάψει ,
έφυγ’ η μάνα , τέλειωσε η ζωή , βουβό το σπίτι , έρμο ,
ξεχασμένο ,
κι’ ο γιος , το γυρισμό του , τέτοια Νύχτα , της φτωχιάς της
είχε τάξει..
Χαράζει , κι’ όπου να’ναι θα χτυπήσουνε χαρμόσυνα οι
καμπάνες ,
κάθε χρονιά , τέτοια βραδιά
, η ξεχασμένη ελπίδα μας ..γεννιέται ,
θ’ανοίξουνε για λίγο , πάλι οι ουρανοί , κι’ όλες του κόσμου
οι μάνες ,
μες στη ζεστή τους αγκαλιά τ’ όνειρο θ’ αναστήσουν , που..ξεχνιέται..
Νύχτα ελπίδας , τα βουβά τα μάτια , σαν λαμπρά αστέρια
λαμπυρίζουν ,
στην προσμονή
καινούργιας μέρας , στην πικρή , λειψή..ζωή μας ,
κι’ όλα τα βλέμματα , με δέος , στ’ ουρανού την περατιά ..στριφογυρίζουν
προσμένουν όλοι , ένας μικρός Χριστός να γεννηθεί μες στην ψυχή μας…….
Κωνσταντίνος Ευθ. Καψάλης
ΣΥΛΛΟΓΗ
" ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ "
Λιδορίκι 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου