TA ΠΑΛΙΑ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΑ ΛΑΖΑΡΑ

Κάτω εις τη Βηθανία κλαίνε Μάρθα και Μαρία
Λάζαρο τον αδελφό τους τον γλυκό και ποθητό τους .
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες
Είδα φόβους , είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους .

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδιάς και των χειλέων και μη μ’ενοχλείτε πλέον .

Λάζαρε ..Λάζαρε δώσε μας τα’ αυγά μας , να πάμε στο καλό μας .

Ήρθ’ ου Λάζαρους ‘ηρθαν τα βάγια
Ήρθ’ ου μέναιγος των κορασίδων
Κουρασίδες μ’ σταυροκαθίστε
Παλληκάρια μ’ αραδιαστείτε
Για να πάρουμε τρανά κανίστρια
Να μαζέψουμε αυγά και πίτες .

Ήρθ΄ου Λάζαρους γιαγιά
Του κουφ’νάκι μ’ θέλ’αυγά
Τα χεράκια μ’ κουκουσούλες
Κι’ η τσεπούλα μ’ πενταρούλες






Αυτά είναι τα Λιδορικιώτικα Λάζαρα κατά τον αείμνηστο Σπύρο Σφέτσο – Καλέρη .
Αυτά μαζί με τα κάλαντα , τις περίφημες Λιδορικιώτικες ιστορίες καθώς και παροιμίες και ήθη και έθιμά μας τα είχε καταχωρησει σε ένα μεγάλο τετράδιο , το οποίο είχε αφήσει στο γιο του Κώστα να μου το παραδώσει μετά τον θάνατό του , όπως και έγινε τελικά .


Καλό  σας  απόγευμα  ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ ………Κ.Κ.-