Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ…ΜΑΧΙΕΣ Τ’ ΑΙ ΓΙΩΡΓΙΟΥ - Γ.’

 


Κι' έφτασε η μεγάλη μέρα , όλοι πανέτοιμοι γιά την μεγάλη στιγμή , ο καθένας στο πόστο του , ένας τελευταίος έλεγχος μη ξεχαστεί τίποτα , σφουγγάρι , πετρέλαιο , κλαριά , και φυσικά έλεγχος του αέρα , γιατί ανάλογα θάπρεπε να επιλεγεί και η θέση..εκτόξευσης , κι' αφού όλα ήταν εν τάξει , άρχιζε η μεταφορά , με...ευλάβεια , του αερόστατου απ' το..αεροναυπηγείο στον τόπο εκτόξευσης η μάλλον..αμολύματος , το Λιδορικιώτικο...Κανάβεραλ δηλαδή..

Με μεγάλη προσοχή , μη σκιστεί καμιά κόλλα , ξεκινούσε η πομπή , άλλοι κρατούσαν τ' αερόστατο κι' άλλοι κουβάλαγαν τα διάφορα συμπράγκαλα , ενώ οι συζητήσεις έδιναν κι' έπαιρναν και η αγωνία και το άγχος ...χτύπαγαν..κόκκινο . Θα...σηκωνόταν ; θα πήγαινε μακριά ; θα ξεπέρναγε τα άλλα ; κανένας δεν γνώριζε , κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει το αποτάλεσμα , γιατί δυστυχώς στις περιπτώσεις αυτές δεν γίνονταν..δοκιμές , μία κι' έξω που..λένε .

Όταν έφταναν στο καθορισμένο σημείο , όλοι αναλάμβαναν καθήκοντα , άναβαν τη φωτιά , συνήθως σε κάποια μάντρα , επάνω στην μάντρα ανέβαινε ο κουμανταδόρος που θα κράταγε από πάνω το αερόστατο και θα έδινε το σινιάλο να κρεμεστεί το αναμένο στουπί , το στουπί που έπρεπε νάναι καλά..ρουπωμένο στο πετρέλαιο , γιά να μπορεί να δώσει...προωθητική..δύναμη και να ανέβει ψηλά , αυτός η αυτοί που κράταγαν από πάνω , έπρεπε νάχουν το νου τους , ώστε την κατάλληλη στιγμή , όταν το αερόστατο θάχε ..φουσκώσει καλά , να δώσει το σύνθημα να κρεμαστεί το στουπί και αμέσως ν' αφήσουν το αερόστατο ελέυθερο να πάρει το δρόμο του .

Οι σκηνές που διαδραματίζονταν ήταν πραγματικά...μαγικές , συναρπαστικές , όλοι είχαν στρέψει την προσοχή τους στο αμόλυμα , κι' όλοι εύχονταν να πετύχει , να πάρει το αερόστατο σωστή πορεία , και να...χαθεί στον ουρανό , όλοι κάναν το σταυρό τους να πάνε όλα καλά , γιά να μπούνε και στο μάτι των...αντιπάλων , που φυσικά..παρακολουθούσαν τις εξελίξεις , ευχόμενοι να μην πετύχει η..εκτόξευση .

Όταν λοιπόν το αερόστατο άρχιζε να φουσκώνει , ο..θερμαστής έριχνε κλαριά στη φωτιά και περίμεναν το σήμα του αρχηγού γιά να κρεμάσουν το στουπί , όταν έμπαινε το στουπί κι' είχε φουσκώσει πιά όσο χρειαζόταν , οι από πάνω άφηναν το αερόστατο , ενώ όλοι έβγαζαν κραυγές , φωνάζοντας πολλά και διάφορα , σπάζοντας έτσι και τη..σωρευμένη τους νευρικότητα ,τόσων ημερών , με το ..αμόλααααα... λοιπόν το αερόστατο άρχιζε να παίρνει , συνήθως , κανονική ανοδική πορεία κι' ανάλογα με τη θέση που έπαιρνε ανεβαίνοντας οι..ειδικοί μάντευαν το τι μέλλει...γενέσθε , γιατί πολλές φορές είχε συμβεί ν' ανέβει λίγα μέτρα και να...συντριβεί λίγο πιό πέρα .

Όταν λοιπόν ανέβαινε και όλα πήγαιναν κατ' ευχήν , άρχιζαν τα ...προγνωστικά , προς τα που θα πάει , πόσο μακριά θα πάει και εθεωρείτο μεγάλη επιτυχία να μπορέσει κάποιος να πάει πρώτος στο σημείο...προσγείωσης , νάναι αυτός που θα το βρει , ήταν κάτι σαν ..τίτλος τιμής .

Μερικές όμως φορές όμως είχαμε και.. .παρατράγουδα , όταν τράβαγε μακριά και έπεφτε χωρίς νάναι κάποιος εκεί , είχαμε μικροπυρκαγιές , γι'αυτό και το αμόλυμα γινόταν συνήθως τη χειμερινή περίοδο , και πάντα με μεγάλη..προσοχή και...περιφρούρηση .

Όταν η ...επιχείρηση είχε επιτυχία , είχαμε τα απαραίτητα...πανηγύρια , και θριαμβευτική επιστροφή , ενώ όλοι κρατούσαν από μιά ακρίτσα το περίφημο..αερόστατο , το οποίο , συνήθως , κατά την πτώση-προσγείωση καταστρεφόταν , και κρατιόταν σαν κειμήλιο..

 

                                Καλό  σας  βράδυ .

                     polidorikiou-sima

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου